| Orkater/De Nieuwkomers presenteert ‘Burning Sweetgrass’ Muziektheater op de grens van leven en dood |
| Op vrijdag 7 februari ’25 gaat Burning Sweetgrass in première in Schuur (Haarlem). Het is de tweede voorstelling van muziektheatercollectief UMA binnen het talentontwikkelingstraject Orkater/De Nieuwkomers. Het collectief bestaat uit actrices Carmen van Mulier (Oogappels, Lampje, Wildfire), Cripta Scheepers (Café 749, Showponies), Jamie Grant (Happy Single, Klem) en componist Jimmi Hueting (Wildfire, Jo Goes Hunting). Burning Sweetgrass is een muziektheatervoorstelling over de menselijke onkunde om te leven, vol meerstemmige samenzang en opzwepende dans op de grens van leven en dood. Burning Sweetgrass speelt van 5 februari tot en met 25 maart ’25 door het hele land. Over de voorstelling Een nacht in een hospice midden in een grote stad. Drie zussen zitten aan het bed van hun stervende moeder en doden de tijd. Een arts doet haar ronde. Iemand valt in slaap voor de televisie. Een vrouw met infuus lijkt verdwaald in de tijd. Terwijl de nacht haar intrede doet en de geluiden van buiten verstommen, vervaagt de grens tussen waken en slapen, lichaam en geest, leven en dood. Nu het einde nadert lijkt niemand meer te weten hoe te leven. Totdat de zon uiteindelijk opkomt en de nieuwe dag de levenden definitief scheidt van de doden. Een fysieke muziektheatervoorstelling die zich ten doel stelt de eclectische versie van Wachten op Godot te zijn. Burning Sweetgrass zit vol meerstemmige samenzang, opzwepende dans, alledaagse gesprekken en verstilde beelden. De voorstelling mixt net als eerder werk van UMA uiteenlopende muzikale tradities. Zo is Burning Sweetgrass geïnspireerd door de Indonesische gamelan en klassieke orgelmuziek en worden deze in een hedendaags jasje gestoken met synthesizersounds en drums van o.a. Japanse reclames uit de jaren ‘90. UMA: ‘Het is eigenlijk zo raar dat waar je toevallig geboren wordt, bepaalt hoe je naar de dood kijkt, hoe je begrafenis eruitziet en hoe je over het hiernamaals denkt. Dat het door deze plek en deze tijd eigenlijk onmogelijk is om te willen dat de mensen op straat gaan dansen als je dood bent, laat staan om gemummificeerd te worden – om maar iets te noemen. Dat dus zelfs zoiets universeels als de dood toch ook cultureel bepaald is. Maar er zijn zo veel culturen in Nederland. Zouden we dat niet wat meer kunnen mixen met elkaar? Lees hier het hele rechtenvrije interview met Orkater/De Nieuwkomers UMA Over de makers |